Wil je het verhaal ontdekken van de enorme verovering van Alexander de Grote? Weten hoe de zoon van de koning van Macedonië Filips II het immense Perzische rijk van Darius III wist te zegevieren?

We hebben een artikel voor je voorbereid dat de reis van Alexander volgt vanaf zijn eerste veldslagen in Griekenland tot aan zijn dood na de verovering van India.

Alexander III of Alexander de Grote is een Macedonische koning, zoon van Filips II van Macedonië. Nadat zijn vader heel Griekenland heeft veroverd, zal Alexander het Perzië van keizer Darius III aanvallen en verslaan. Bij zijn dood, in -332, regeert Alexander over Griekenland, Egypte, Syrië, Perzië en India (naast Macedonië), van waaruit zijn titel van "de Grote" voortvloeit.

In dit artikel ontdek je:

• De oorsprong van Alexander de Grote
• De machtsovername van Alexander in Macedonië
• De veroveringen van Alexander de Grote
• Het einde van de veroveringen van Alexander de Grote

Na dit artikel weet je alles over het leven van de koning met het grootste deel van de veroveringen per regeringsjaar (als we ons houden aan het immense grondgebied dat is verworven in slechts 12 jaar verovering buiten Griekenland, van -336 tot -324!) .

Laten we zonder verder uitstel beginnen!

1) De oorsprong van Alexander de Grote

A) Geschiedenis van Macedonië

Alexander de Grote (of Alexander III) werd geboren op 21 juli 356 voor Christus in Pella, de hoofdstad van het koninkrijk Macedonië.

Zijn vader is de koning van Macedonië Filips II van de dynastie van Argeads (een familie die sinds -700 op Macedonië regeert). Zijn moeder is Olympias, de derde vrouw van Filips II en een prinses van Epirus (een koninkrijk dicht bij Macedonië).

Van jongs af aan laat men Alexander begrijpen dat hij anders is dan de anderen:

- Zijn vader, Filips II, beweert af te stammen van Temenus van Argos (de stichter van de dynastie van Argeads wordt beschouwd als een afstammeling van Heracles, de halfgod zoon van Zeus).

- Zijn moeder, Olympias , beweert af te stammen van de halfgod Achilles , een van de grote helden van de Trojaanse oorlog uit de Ilias van de dichter Homerus.

- Zijn moeder beweert dat in de nacht van Alexanders conceptie, de god van de donder Zeus haar zelf bezocht in de vorm van bliksem . Volgens Olympias is het dus Zeus en niet Filips II, de vader van Alexander, die Alexander tot een halfgod maakt.

- Volgens sommige Griekse schrijvers (vooral Plutarchus), werd Alexander geboren op dezelfde dag als de criminele vernietiging van de "Tempel van Artemis" in Efeze . Inderdaad, de Griek Herostratus stak op 21 juli 356 v.Chr. De tempel in brand, zodat de geschiedenis hem zou herinneren. Alexander zou dus de "reïncarnatie zijn van een van de zeven wereldwonderen", namelijk de tempel van Artemis.

Alexander de Grote beschouwt zichzelf vanaf zijn jeugd als een zoon van Zeus. Het is dus moeilijk voor hem om zijn sterfelijke vader Filips II niet te willen overtreffen door te vertrekken naar de verovering van alle bekende gronden van de oudheid.

Ten tijde van Filips II wordt Macedonië door de Grieken met minachting beschouwd . Inderdaad, de Grieken beschouwen alle mensen die geen Grieks spreken als barbaren. Toch spreken de Macedoniërs het oud-Macedonisch, wat een Grieks dialect is (maar niet als "puur Grieks" wordt beschouwd). Zo beschouwen de stadstaten Athene, Thebe, Sparta en Phocis de Macedoniërs als " halfbarbaren ".

Filips II droomt ervan Griekenland te verenigen. Om zijn doel te bereiken, zal hij in eerste instantie het Macedonische leger moderniseren om verschillende veldslagen tegen de Grieken te winnen, met name:

- De Slag bij Thermopylae in -352 tegen de Atheners (deze slag vindt plaats ruim na de andere "Slag bij Thermopylae" waarbij de Spartaanse koning Leonidas werd tegengewerkt door de Perzische keizer Xerxes 1e in -480).

- De slag om Chaeronea in -338 tegen een coalitie tussen de Atheners en de Thebanen.

Na deze twee successen verwerft Filips II het respect van de Grieken en kan hij de Griekse stadstaten verenigen binnen de Liga van Korinthe. Geregisseerd door Filips II en het verzamelen van alle Griekse steden, heeft deze competitie de ambitie om Griekenland te verdedigen tegen het Perzische rijk.

Griekenland ten tijde van Filips II (336 v.Chr.)

B) Filips II van Macedonië

Op verzoek van Olympias volgt Alexander vanaf zijn 7e jaar een zware training. Zijn eerste leermeester, Leonidas van Epirus, laat hem kennismaken met fysieke en krijgshaftige oefeningen, literatuur, muziek. Als je een fan bent van oude muziek, ben je misschien geïnteresseerd in een Kalimba , en meer algemene thema's zoals politiek en economie.

Van 14 tot 16 jaar volgde Alexander de leer van de Griekse filosoof Aristoteles. Aristoteles vervolmaakte het onderwijs van Alexander langs de lijnen van de leringen en waarden van de Ilias van Homerus . Op basis van dit oorlogsverhaal vormt Alexander een visioen van hoe zijn heerschappij zou moeten zijn: hij ziet zichzelf aan het hoofd van een stevig verenigd Griekenland dat op weg is om naburige landen te veroveren.

Achilles sleept de overblijfselen van de Trojaanse prins Hector mee tijdens het beleg van Troje in de Ilias . Het verhaal van het leven van Achilles zal Alexander enorm inspireren.

Aristoteles brengt Alexander ook zijn vijandige gevoelens jegens de Perzen over, in het bijzonder jegens hun keizer (Artaxerxes III) die Hermias van Atarneus (een van Aristoteles' vrienden) in 341 v.Chr. Heeft vermoord.

Alexander volgt de leer van Aristoteles in het gezelschap van zijn toekomstige belangrijkste generaals . Inderdaad, door de traditie om de zonen van hoge adel samen op te voeden, ontmoet Alexander Hephaestion (zijn toekomstige beste vriend), Ptolemaeus, Eumenes, Callisthenes, Perdiccas, Philotas en Seleucus.

Volgens zijn legende is het ook in deze tijd dat Alexander zijn oorlogspaard, Bucephalus , ontmoet. Bucephalus zou in die tijd een ontembaar paard zijn dat Alexander weet te beheersen door de wijze leer van Aristoteles te volgen. Toen hij zag dat Bucephalus bang was voor zijn eigen schaduw, verplaatst Alexander het paard naar de beschutting van de zon zodat het dier kan kalmeren en hij erop kan rijden.

2) Alexanders machtsovername

A) Eerste veldslagen van Alexander de Grote

Bij de Slag bij Chaeronea in -338 vertrouwt Filips II Alexander het bevel over de linkervleugel van zijn cavalerie toe. Tijdens dit gevecht zal Alexander naam maken door de hele Thebaanse elite -eenheid genaamd het "heilige bataljon" aan te vallen en af ​​te slachten.

In -336 besluit Filips II een Macedonische vrouw als nieuwe vrouw te nemen om zijn populariteit bij zijn volk te consolideren. Olympias, de moeder van Alexander van niet-Macedonische afkomst, maakt de laatste duidelijk dat als Filips II een zoon krijgt met een Macedonische vrouw, deze zoon zijn nieuwe erfgenaam zal zijn. Alexander verzet zich dus tegen deze verbintenis en ruziet gewelddadig met zijn vader .

Olympias is bang dat haar zoon wordt vermoord door Filips II. Gelukkig zijn Alexander en Filips II verzoend wanneer Alexander het leven van Filips redt ten tijde van een aanval van indringers uit Perzië.

B) Dood van Filips II

Tijdens de zomer van het jaar -336 wordt Filips II vermoord tijdens het huwelijk van zijn dochter Cleopatra van Macedonië. De moordenaar van Filips II, de jonge nobele Pausanias van Orestis, doodt hem om zijn passiviteit voor onrechtvaardigheid te wreken. Inderdaad, Pausanias van Orestis onderging een onrecht namens een van de generaals van Filips II met wie hij de spot dreef en die hem verkrachtte om hem te straffen.

Tegenwoordig zijn de meeste historici het erover eens dat deze moord niet door Alexander werd gesteund .

Het is waarschijnlijker dat Pausanias van Orestis werd gestuurd door Olympias (die wraak wilde nemen op een echtgenoot die hem verstootte) of door Darius III (de nieuwe Perzische keizer die zichzelf zou willen waarschuwen voor een vijand die in staat is om alle Grieken te verenigen).

C) Alexander de Grote in Griekenland

Met de dood van zijn vader wordt Alexander koning van Macedonië. Hij moet het echter opnemen tegen de oude Griekse bondgenoten van zijn vader, die tegen hem in opstand komen .

In -335 voert Alexander een grote operatie uit tegen de opstandige Griekse steden. Aan de rand van de Donau verplettert hij het leger van de Thracische rebellen. Met zijn terugkeer in Macedonië, vlakbij het Prespameer, verslaat hij de Illyrische en Dardaanse separatisten.

Nog steeds in -335, om een ​​voorbeeld te geven, verwoest Alexander Thebe volledig en reduceert hij in slavernij de totaliteit van de overlevenden (dat wil zeggen 30.000 slaven). Tegenover dit bewijs van geweld durft geen enkele Griekse stad het gezag van Alexander over heel Griekenland, verenigd door Filips II, te betwisten.

3) De veroveringen van Alexander

A) De oorlog tegen de Perzen

Aan het begin van het jaar -334 leidt Alexander het hele leger van Griekenland en Macedonië. Hij besluit de droom van zijn vader na te jagen: het Perzische grondgebied van keizer Darius III aanvallen en veroveren .

Het Perzische rijk is immens . Het strekt zich uit van de Middellandse Zee tot aan de Indus (de rivier aan de westelijke rand van het huidige India). Toch is het Perzische rijk van Darius III niet langer de grote veroverende natie die het was in de tijd van zijn grote Perzische veroverende voorouders zoals Xerxes I. Er is inderdaad geen nieuwe verovering toegevoegd aan het Perzische grondgebied gedurende 150 jaar toen Darius III toetrad naar de Perzische troon.

Darius III is erg rijk en kan enorme legers op de been brengen die veel groter zouden zijn dan alle legers die Alexander zou kunnen verzamelen . Het Perzische rijk is echter zo groot dat het enkele weken duurt voordat een koerier te paard een verzoek om versterking aflevert en enkele maanden voordat een bataljon te voet bij een slagveld aankomt.

Op militair vlak wegen de Perzische soldaten en generaals niet op tegen hun Macedonische en Griekse tegenhangers . De Macedoniërs en Grieken zijn overtraind en goed uitgerust. Ze worden geleid door generaals met ervaring in de krijgskunst (met aan het hoofd de charismatische Alexander). Aan hun kant vochten de Perzische generaals zeer weinig veldslagen en zijn vooral gebaseerd op hun theoretische kennis van oorlog.

De Perzen zijn vooral bang voor de Macedonische falanxen die "ondoordringbare ijzeren muren" vormen. Elke falanx bestaat uit 16 rijen strijders (genaamd falangieten) die zwaar worden beschermd door bepantsering en schilden. De lansen van de soldaten van de falanx variëren van 5 tot 7 meter, afhankelijk van hun positie in de falanx. De muur van pieken die ze vormen, maakt de falanx onaantastbaar van voren.

B) De verovering van Perzië

In -334, zichzelf beschouwend als de Achilles van Macedonië, is Alexander klaar om het verhaal van zijn eigen Ilias te beginnen. Met een leger van 35.000 soldaten en zijn generaals Ptolemaeus, Seleucus en Antigonus, begint Alexander de invasie van Perzië door het Kanaal van Hellespont (tegenwoordig Straat van Dardanellen genoemd) over te steken.

In de buurt van de oude stad Troje waar Achilles en zijn neef Patroclus vochten , staat Alexander tegenover een leger van 40.000 Perzen . Hoewel superieur in aantal, worden de Perzen afgeslacht. Alexander en zijn generaals vallen meedogenloos aan zonder de uitgebreide en complexe strategieën te ontwikkelen die de Perzische generaals hadden verwacht. De mythe van deze eerste veldslag op Perzisch grondgebied vertelt dat Alexander slechts 110 man verloor bij Granicus.

Ondanks Alexanders superioriteit op het land was hij bang voor een maritiem conflict. Hij laat dus zijn schepen terugtrekken en besluit naar Fenicië te gaan , waar de Perzische marinebases zich bevinden, om de Perzen de steun van hun schepen te ontnemen.

De kaart van de veroveringen van Alexander de Grote

C) De slag bij Issus

Om in Fenicië aan te komen, moet Alexander langs de kust van de Middellandse Zee gaan. Het zal daar zijn eerste confrontatie zijn met Darius III in de Slag bij Issus.

In Issus zijn de krachten van Alexander veel minder talrijk dan die van Darius III. Alexander heeft 35.000 infanteristen tegen 100.000 voor Darius III. Op dezelfde manier heeft Alexander slechts 5.850 ruiters tegen 11.000 voor Darius III.

Alexander weet dat hij met een normale strategie veel moeite zal hebben om de Slag om Issus te winnen. Hij besluit daarom Darius III rechtstreeks aan te vallen met zijn cavalerie om het Perzische leger bang te maken door zijn leider snel te doden . Dus terwijl zijn infanterie het immense Perzische leger weerstaat, duwt Alexander de Perzische linkervleugel naar beneden voordat hij terugvalt op Darius III die op zijn strijdwagen in het midden van zijn troepen staat.

Hoewel de lijfwacht van Darius III (de beroemde Perzische "onsterfelijken") zich heldhaftig verzet tegen de ruiters van Alexander, slagen de troepen van Alexander erin de paarden van de strijdwagen van Darius III te doden.

Wanneer Darius III van strijdwagen verandert, raakt hij in paniek bij de nadering van Alexander en verlaat hij het slagveld met zijn cavalerie . Deze paniek wint het van alle Perzische troepen die op hun beurt vluchten. Alexander maakt er gebruik van om genadeloos de ongeorganiseerde Perzische vluchtende mannen af ​​te slachten.

Aan het einde van de Slag van Issus, terwijl de Perzen 2,5 keer zo talrijk waren, moeten aan hun kant 20.000 doden worden betreurd tegen 7.000 aan de Griekse en Macedonische kant .

Het "Mozaïek van Alexander", daterend uit de 2e eeuw voor Christus, stelt de Slag voor van Issus. Dit mozaïek werd in 1831 gevonden in de ruïnes van Pompeii. Het wordt nu tentoongesteld in het Nationaal Archeologisch Museum van Napels.

Alexander en zijn paard Bucephalus in het "Mozaïek van Alexander"

Darius III op zijn strijdwagen in het "Mozaïek van Alexander"

Wanneer de soldaten van Alexander het kamp plunderen dat pas door Darius III is verlaten, nemen ze de moeder en vrouwen van Darius gevangen . Alexander zal ervoor kiezen om ze goed te behandelen en ze te beschermen tegen zijn mannen.

Alexander zal ze echter gebruiken als drukmiddel op Darius III, die niet in staat zal zijn om in de tegenaanval te gaan uit angst dat zijn moeder en echtgenotes als vergelding door Alexander worden geëxecuteerd.

D) De farao Alexander de Grote

Dankzij deze kostbare gijzelaars heeft Alexander zijn handen vrij om zijn veroveringen voort te zetten. Echter, wetende dat Darius III nog veel troepen over had, koos Alexander ervoor om Egypte te veroveren om zijn militaire en financiële middelen te vergroten.

Op weg naar Egypte stuit hij echter op verzet van de havenstad Tyrus , die weigert haar deuren voor Alexander te openen . Alexander belegerde de stad 8 maanden lang zonder succes. De muren en het garnizoen die de stad beschermen, lijken niet te kunnen wijken.

Niettemin overwint een gezamenlijke aanval over de grond en over zee de verdediging van de stad . 8.000 Tyrische verdedigers worden gedood. Om te laten zien wat het kost om zich tegen hem te verzetten, is Alexander na de verovering van Tyrus meedogenloos: 2.000 jonge Tyrische mannen worden gekruisigd. Alle overlevenden van het beleg (30.000 mannen, vrouwen en kinderen) zijn tot slaaf gemaakt.

Door zijn overwinning in Tyrus, waaruit zijn militaire superioriteit bleek, openden alle steden die Alexander daarna ontmoette zonder discussie hun deuren voor hem. De beslissing om een ​​deel van de verslagen bevolking van Tyrus tot slaaf te maken en te kruisigen, is zeker de grootste daad van wreedheid die Alexander de Grote beging.

Aangekomen in Egypte wordt Alexander verwelkomd als een bevrijder. Hij wordt bedankt voor het bevrijden van Egypte van het juk van Perzië dat het 200 jaar lang onderdrukte. In Memphis wordt Alexander uitgeroepen tot farao.

In de oase van Siwa ontmoet Alexander het orakel van de Grieks-Egyptische god Zeus-Ammon (een god die zowel de Egyptische god Amun-Ra als de Griekse god Zeus vertegenwoordigt). Het orakel vertelt Alexander dat zijn vader niet Filips II is maar de god Zeus-Ammon .

Met deze openbaring beginnen veel mensen te denken dat Alexanders overwinningen te danken zijn aan het feit dat hij een god is (wat Alexander zelf ook gelooft). Deze openbaring bevestigt voor Alexander dat het zijn lot is om de hele wereld te regeren.

E) De slag bij Gaugamela

Na 3 jaar in Egypte te hebben doorgebracht, consolideerde Alexander in 331 v.Chr. Zijn leger en besloot hij Darius III af te maken door op weg te gaan naar de hoofdstad van Perzië: Persepolis.

Toch wacht Darius III op het leger van Alexander in de vlakte van Gaugamela (gelegen in het huidige Irak). Darius heeft een leger van 300.000 man. Zijn leger is zo groot dat het zich over 5 kilometer breed verspreidt.

Alexander heeft slechts 50.000 man, hij moet sluw zijn. Om dit te doen, leidt hij zijn cavalerie zo dat hij het Perzische leger omzeilt en het van achteren aanvalt. De generaals van Darius III reageren door hun troepen te lanceren om Alexander en zijn ruiters te achtervolgen. De manoeuvre van Alexander is echter een schijnbeweging: hij keert zijn cavalerie, die frontaal aanvalt met al zijn andere troepen.

Het Perzische leger is dan slecht gepositioneerd voor een frontale aanval: Darius III wordt ontmaskerd en heeft alleen zijn naaste bewaker om hem tegen Alexander te beschermen . Zoals in de Slag van Issus moet Darius III vluchten om aan Alexanders ruiters te ontsnappen. En, zoals in de Slag van Issus vlucht het leger van Darius III, gedemotiveerd door het verlaten van het slagveld door zijn soeverein.

Charles Le Brun, "De slag bij Arbela", 1669 (de slag bij Arbela is de andere naam die aan de slag van Gaugamela in verwijzing naar de dichtstbijzijnde stad bij het slagveld op de Gaugamela-vlakte: Arbela).

Na de Slag van Gaugamela is het Perzische leger volledig verspreid . De grote Perzische metropolen probeerden Alexander niet te bevechten en verwelkomden hem onvoorwaardelijk. Alexander en zijn mannen zegevieren achtereenvolgens in de steden Babylon en Susa.

Persepolis, de hoofdstad van de Achaemenidische dynastie (de dynastie van Darius III) kent echter een minder benijdenswaardig lot dan Babylon en Susa.

Inderdaad, in -331 stak Alexander de stad in brand . Deze daad kan worden gezien als een middel om de Grieken en de Macedoniërs te smeden door te laten zien dat Alexander heel Griekenland wreekte als slachtoffer van Perzische invasies met als hoogtepunt het vuur van Athene door Xerxes I in -480.

Aan het einde van het vuur van Persepolis achtervolgt Alexander Darius III in de bergen van het huidige Afghanistan om een ​​totale overwinning op deze laatste te verzekeren . Darius III wordt echter vermoord door zijn generaals die zich de gunsten van Alexander willen toe-eigenen. Volgens het gerucht dat de generaals van Alexander zich verspreidden, vond Alexander Darius III stervende en vroeg hem hem te wreken (wat Alexander deed door de officieren die verantwoordelijk waren voor de moord op Darius III te laten vermoorden).

4) Het einde van Alexanders veroveringen

A) Verovering van Azië

In -327 maakte Alexander een einde aan het verzet van de laatste loyalisten van Darius III . Alexander heeft dus Macedonië, Griekenland, Syrië, Egypte en Perzië onder zijn controle. Hij besluit zijn verovering voort te zetten door het hart van Azië aan te vallen: het India van koning Porus.

In juli van het jaar -326 probeert Porus de voortgang van de troepen van Alexander te stoppen ten tijde van de Slag om de Hydaspes (de Hydaspes-rivier is een rivier aan de voet van de Everest die tegenwoordig de Jhelum-rivier wordt genoemd).

Tijdens deze strijd zullen Alexander en Porus elk ongeveer hetzelfde aantal mannen hebben (34.000 infanteristen en 5.000 ruiters voor Alexander tegen 30.000 infanteristen en 4.000 ruiters voor Porus). Porus heeft echter een voordeel ten opzichte van Alexander: hij wordt vergezeld door 300 bereden oorlogsolifanten .

Tijdens dit gevecht weet Alexander dat zijn cavalerie nutteloos zal zijn tegen de olifanten (omdat de paarden te bang zullen zijn om zulke grote dieren aan te vallen). Alexander besluit daarom de olifanten te verzetten tegen zijn Macedonische en Griekse falanxen voorzien van schoppen en bogen. De falangisten slagen erin de olifanten op de vlucht te jagen, maar lijden enorme verliezen.

Boven: een middeleeuwse voorstelling van de Slag om de Hydaspe.

Olifanten verslagen, koning Porus, gewond tijdens het gevecht, geeft zich over aan Alexander . Alexander wil nog steeds zijn verovering naar het oosten voortzetten. Deze keer weigeren zijn Macedonische en Griekse soldaten, uitgeput na een veroveringsexpeditie die in -334 (dat wil zeggen 8 jaar eerder) was begonnen, hem echter te volgen en dreigen ze in opstand te komen. Alexander wordt gedwongen naar hen te luisteren. Hij hervat de weg van de terugkeer.

Na de woestijn van Gedrosia (in het huidige Iran) te hebben doorkruist, arriveert Alexander in -324 in Babylon, zijn nieuwe hoofdstad. Alexander sterft een jaar later (waarschijnlijk aan zijn alcoholisme volgens de meeste historici ).

B) De dood van Alexander de Grote

In slechts 12 jaar (van -336 tot -324) bouwde Alexander voor zichzelf een immens rijk op van Macedonië tot India. Met zijn dood (op 32-jarige leeftijd), op 11 juni van het jaar -323, zijn zijn erfgenamen niet oud genoeg om zijn rijk te beheersen en worden ze snel vermoord .

De belangrijkste generaals van Alexander vechten onderling om het gebied te behouden waarvan ze elk gouverneurs waren. Van 322 tot 281 vinden er oorlogen plaats die "Oorlogen van de Diadochen" (of "Oorlogen van Alexanders opvolgers") worden genoemd. Deze oorlogen leidden tot het uiteenvallen van het rijk van Alexander in de handen van verschillende grote koningen :

- De generaal Cassander regeert over Macedonië en een deel van Griekenland (over het "Antigonidische rijk"). Het is Cassander die de wettige erfgenaam van Alexander de Grote, Alexander IV, vermoordde.

- De generaal Ptolemaeus regeert over Egypte waarvan hij de farao wordt. Ptolemaeus sticht de "Ptolemeïsche dynastie" (die zal duren tot de zelfmoord van zijn nakomeling Cleopatra VII in -30).

- De generaal Seleucus regeert over het Perzië van Darius III . Hij sticht de "Seleucidische dynastie" (die zal regeren tot -64 op Perzië).

Alexander de Grote

Dit artikel is afgelopen, het leven van Alexander heeft geen geheimen meer voor jou! Alexander nam een ​​belangrijke plaats in de geschiedenisboeken van alle tijdperken in, omdat zijn snelle verovering van een belangrijk deel van de wereld in zeer korte tijd een fascinerend verhaal is.

Als je hier aankomt, wil je misschien een souvenir van de grote expedities van Alexander de Grote?

Dan laten we je graag onze collectie ringen en zegelringen uit Egypte, waar Alexander farao was, ontdekken. Ontdek onze Egyptische sieraden door simpelweg op de afbeelding hieronder te klikken.