Wil je weten wie de neus van de Sfinx heeft gebroken? Om de rol van de Egyptische sfinxen in de bescherming van de piramides, de laatste huizen van de farao's, te begrijpen?

Als liefhebbers van het oude Egypte zijn we hier om deze vragen over de Grote Sfinx van het plateau van Gizeh te beantwoorden!

Half farao, half leeuw, de grote Sfinx van Gizeh, gebouwd in de beeltenis van de farao Chefren, is legendarisch vanwege zijn functie als bewaker van de piramides van Gizeh. De geheimen van de Sfinx zijn intrigerend vanwege de vele theorieën die bestaan ​​over waarom zijn ontbrekende neus verminkt was.

In dit artikel ontdek je:

1) De grote sfinx van Gizeh

Een sfinx is een mythologisch wezen met het lichaam van een leeuw en het hoofd van een farao of Egyptische god . De Egyptenaren bouwden beelden van sfinxen om belangrijke gebieden zoals de graven van koningen en tempels te bewaken. Een sfinx werd als een perfect wezen beschouwd omdat hij zowel het lichaam van een krachtig dier had dat hem grote kracht gaf, als het hoofd van een opmerkelijke figuur die hem een ​​levendige geest gaf.

De Grote Sfinx van Gizeh is de beroemdste in zijn soort. Deze sfinx, gebeeldhouwd rond 2500 voor Christus, is een van de grootste en oudste beelden van de antieke wereld. Historici schatten dat het hoofd dat van de farao Khafre vertegenwoordigde, de zoon van de farao Khufu (twee farao's die respectievelijk de op één na grootste Egyptische piramide en de grootste Egyptische piramide creëerden).

De Grote Sfinx kijkt uit op de zonsopgang en bewaakt de graven van de piramides in Gizeh. De Sfinx is geen simpele verzameling stenen blokken. Inderdaad, in tegenstelling tot de piramides (samengesteld uit geïmporteerde blokken ), werd het uitgehouwen in de rots op de plaats van Gizeh .

De Grote Sfinx is gigantisch: hij is 74 meter lang, 6 meter breed en 20 meter. Zijn neus was 1,50 meter lang voordat hij op mysterieuze wijze verdween.

De Sfinx van Gizeh

2) Hoe zag de Sfinx er oorspronkelijk uit?

Gedurende de laatste vier millennia hebben tijd en erosie verschrikkelijke schade aangericht aan de Grote Sfinx .

Heel anders dan zijn bleke overblijfselen, had de Sfinx van Gizeh bij zijn creatie een lange valse baard van de farao en een goed gedefinieerde neus. Zoals alle Egyptische muren van monumenten bij hun oprichting, was de Sfinx ooit versierd met felle kleuren . Egyptologen denken tegenwoordig inderdaad dat zijn hoofd en lichaam geel en rood geverfd waren, dat zijn baard van de farao blauw was en dat zijn kroon van de farao versierd was met goud en blauwe strepen (gemaakt van massief goud en van lapis lazuli).

De sfinx van Hatsjepsoet, bescheidener omdat hij slechts 3,5 meter lang is (maar toch 6700 kilo weegt). Deze sfinx stelt ons in staat om te zien hoe de sfinx van Gizeh eruit zag vóór zijn misvorming.

3) De geheimen van de Sfinx

Niemand weet precies hoe de neus van de Sfinx werd gebroken :

[Theorie 1] - Tijdens de Egyptische veldtocht van Napoleon wordt gezegd dat zijn mannen per ongeluk een kanonskogel op de Sfinx hebben afgevuurd tijdens de "Slag om de Piramides". Deze theorie wordt echter ontkracht door schilderijen van de sfinx die zijn neus al had verloren voordat Napoleon in Egypte aankwam.

[Theorie 2 ] - Andere verhalen vertellen dat Turkse soldaten tijdens schietvaardigheidstraining op de neus van de Sfinx schoten.

[Theorie 3 ] - De meest plausibele theorie is dat de neus werd gebeiteld door iemand die de Sfinx zag als een voorstelling van een kwaadaardig wezen dat geen plaats had in Egypte .

4) De niet-Egyptische sfinxen

A) De Griekse Sfinx

In de Griekse traditie heeft de sfinx het hoofd van een mooie vrouw, het lichaam van een leeuw en de vleugels van een adelaar.

Het is een legende geworden als intelligent, verraderlijk en meedogenloos. Degenen die het antwoord op haar duivelse raadsel niet kunnen vinden, ondergaan een lot dat typerend is voor Griekse mythologische verhalen: ze werden gedood en opgegeten door het vraatzuchtige en wrede monster dat de Griekse Sfinx is.

Oedipus, de held van de Griekse tragedie die zijn naam draagt, wordt geconfronteerd met het verschrikkelijke wezen en haar raadsel:

"Welk wezen, begiftigd met slechts één stem, heeft eerst vier benen in de ochtend, dan twee benen in de middag en drie benen in de nacht?"

Oedipus zal "de man" antwoorden:

• Op handen en voeten lopen bij de geboorte (in de ochtend = baby)
• Op twee benen lopen zodra hij leert lopen (middag = volwassene)
• Op drie poten lopen als hij ouder wordt en een stok nodig heeft ('s avonds = oude man)

Dit exacte antwoord zal de zelfmoord van de Sfinx uitlokken, niet in staat om te verdragen dat haar genie wordt verslagen, die zichzelf van de top van een klif wierp.

"Oedipus en de sfinx" door Jean-Auguste-Dominique Ingres, 1808

B) De griffioenen

De gryphon (of soms griffioen) is een legendarisch wezen wiens:

• Het lichaam, de staart en de achterpoten zijn die van een leeuw die bekend staat als "de koning der dieren" .
• Het hoofd, de vleugels en de voorpoten zijn die van een adelaar die bekend staat als "de koning der vogels" .

Als een combinatie van deze twee dieren die in de Middeleeuwen als koningen van land en lucht werden beschouwd, werd de gryphon beschouwd als het schepsel boven alle anderen . Sinds de oudheid hadden deze wezens de reputatie onschatbare schatten van vergeten rijken te bewaken.

In de Griekse en Romeinse mythologie waren griffioenen gerelateerd aan de goudafzettingen van de Aziatische regio. Inderdaad, zoals geschreven door de oude kroniekschrijver Plinius de Oudere, "gaat het gerucht dat griffioenen hun eieren in nesten op zeer grote hoogte leggen. En in deze nesten worden veel goudklompjes opgeslagen die nodig zijn voor de gezonde groei van hun nakomelingen".

In de middeleeuwse christelijke religie zijn zijn vleugels (die doen denken aan door God gezonden engelen) het christelijke symbool geworden van de "goddelijke geheimen" .

C) De "sphynx"

Veel minder angstaanjagend dan hun drie homofonen, de "sphynxkat" (soms gespeld als " sphynx" ) is een kat die verrassend genoeg geen haar heeft als gevolg van natuurlijke genetische evolutie .

Ook bekend als de "naakte kat", is de sphynx veel aanhankelijker dan de andere soorten op chats.

Vanwege zijn niet-bestaande vacht heeft de sphynx de neiging om warme omgevingen op te zoeken. Bovendien betekent zijn gebrek aan vacht dat hij meer calorieën nodig heeft om te overleven, wat betekent dat hij twee keer zoveel voedsel eet als een normale kat . Het houdt heel veel van mensen en andere dieren, zelfs van honden (wat soms grote gevolgen kan hebben).

Drie sphynxen die helaas geen leeuwenlichaam of faraohoofd hebben.