Chcesz wiedzieć, kto złamał nos Sfinksowi? Aby zrozumieć rolę egipskich sfinksów w ochronie piramid, ostatnich domów faraonów?

Jako miłośnicy starożytnego Egiptu jesteśmy tutaj, aby odpowiedzieć na te pytania dotyczące Wielkiego Sfinksa na płaskowyżu Giza!

Półfaraon, pół lew, wielki Sfinks w Gizie, zbudowany na podobieństwo faraona Chefre, jest legendarny ze względu na swoją funkcję strażnika piramid w Gizie. Sekrety Sfinksa są intrygujące ze względu na wiele teorii na temat tego, dlaczego jego brakujący nos został okaleczony.

W tym artykule odkryjesz:

1) Wielki Sfinks w Gizie

Sfinks to mitologiczne stworzenie z ciałem lwa i głową faraona lub egipskiego boga . Egipcjanie budowali posągi sfinksów, aby strzec ważnych obszarów, takich jak grobowce królów i świątynie. Sfinks był uważany za istotę doskonałą , ponieważ miał zarówno ciało potężnego zwierzęcia, które dawało mu wielką siłę, jak i głowę niezwykłej sylwetki, która dodawała mu żywego ducha.

Wielki Sfinks w Gizie jest najsłynniejszym tego typu obiektem. Wyrzeźbiony około 2500 roku p.n.e. sfinks jest jednym z największych i najstarszych posągów starożytnego świata. Historycy szacują, że jej głowa przedstawiała głowę faraona Chefre , syna faraona Chufu (dwóch faraonów, odpowiednio, twórców drugiej co do wielkości piramidy egipskiej i największej piramidy egipskiej).

Wielki Sfinks stoi twarzą w twarz ze wschodem słońca i strzeże grobowców piramid w Gizie. Sfinks nie jest prostym złożeniem kamiennych bloków. Rzeczywiście, w przeciwieństwie do piramid (złożonych z importowanych bloków ), została wyrzeźbiona w skale w miejscu Gizy .

Wielki Sfinks jest gigantyczny: ma 74 metry długości, 6 metrów szerokości i 20 metrów. Przed tajemniczym zniknięciem jego nos miał 1,50 metra długości.

Sfinks z Gizy

2) Jak pierwotnie wyglądał Sfinks?

W ciągu ostatnich czterech tysiącleci czas i erozja wyrządziły straszliwe szkody Wielkiemu Sfinksowi .

Bardzo różniący się od swoich bladych pozostałości, w momencie stworzenia Sfinks w Gizie miał długą fałszywą brodę faraona i wyraźnie zarysowany nos. Jak wszystkie egipskie ściany pomników w momencie ich powstania, Sfinks był kiedyś ozdobiony jasnymi kolorami . Rzeczywiście, dzisiejsi egiptolodzy uważają, że jego głowa i ciało były pomalowane na żółto i czerwono, broda faraona była niebieska, a korona faraona była ozdobiona złotymi i niebieskimi paskami (wykonanymi z litego złota i lapis lazuli).

Sfinks Hatszepsut, skromniejszy, bo mierzący zaledwie 3,5 metra długości (ale wciąż ważący 6700 kilogramów). Ten sfinks pozwala nam zobaczyć, jak wyglądał Sfinks w Gizie przed jego oszpeceniem.

3) Sekrety Sfinksa

Nikt nie wie dokładnie, w jaki sposób złamano nos Sfinksa :

[Teoria 1] – Mówi się, że podczas egipskiej kampanii Napoleona jego ludzie przypadkowo wystrzelili kulę armatnią w stronę Sfinksa podczas „Bitwy pod piramidami”. Jednak teorię tę podważają obrazy przedstawiające Sfinksa, który stracił nos już przed przybyciem Napoleona do Egiptu.

[Teoria 2 ] - Inne historie mówią, że tureccy żołnierze strzelali w nos Sfinksa podczas szkolenia strzeleckiego .

[Teoria 3 ] - Najbardziej prawdopodobna teoria głosi, że nos został wyrzeźbiony przez kogoś, kto postrzegał Sfinksa jako reprezentację złej istoty, dla której nie ma miejsca w Egipcie .

4) Sfinksy nieegipskie

A) Grecki Sfinks

W tradycji greckiej sfinks ma głowę pięknej kobiety, ciało lwa i skrzydła orła.

Do legend przeszedł jako inteligentny, zdradziecki i bezwzględny. Tych, którzy nie potrafią znaleźć odpowiedzi na jej diabelską zagadkę , czeka los typowy dla mitologii greckiej: zostali zabici i pożarci przez żarłocznego i okrutnego potwora, jakim jest grecki Sfinks.

Edyp, bohater greckiej tragedii noszącej jego imię, zostaje skonfrontowany ze straszliwą istotą i jej zagadką:

„Jaka istota obdarzona tylko jednym głosem ma rano cztery nogi, potem dwie w południe i trzy nogi w nocy?”

Edyp odpowie „człowiekowi”:

• Po urodzeniu chodzenie na czworakach (rano = dziecko)
• Chodzenie na dwóch nogach, gdy tylko nauczy się chodzić (południe = osoba dorosła)
• Chodzenie na trzech nogach, gdy podrośnie i będzie potrzebowała laski (wieczorem = staruszek)

Ta dokładna odpowiedź sprowokuje samobójstwo Sfinksa, nie mogącego znieść pobicia jej geniuszu, który rzucił się ze szczytu urwiska.

„Edyp i Sfinks” Jean-Auguste-Dominique Ingres, 1808

B) Gryfy

Gryf (lub czasami gryf) to legendarne stworzenie, którego:

• Ciało, ogon i tylne nogi przypominają lwa zwanego „królem zwierząt” .
• Głowa, skrzydła i przednie nogi przypominają orła zwanego „królem ptaków” .

Jako połączenie tych dwóch zwierząt uważanych w średniowieczu za królów ziemi i powietrza, gryf był uważany za stworzenie ponad wszystkie inne . Od starożytności istoty te słynęły z ochrony bezcennych skarbów zapomnianych krain.

W mitologii greckiej i rzymskiej gryfy były związane ze złożami złota w regionie azjatyckim. Rzeczywiście, jak napisał starożytny kronikarz Pliniusz Starszy, „krążą pogłoski, że gryfy składają jaja w gniazdach na bardzo dużych wysokościach. W gniazdach tych przechowywanych jest mnóstwo bryłek złota potrzebnych do zdrowego wzrostu ich potomstwa”.

W średniowiecznej religii chrześcijańskiej jej skrzydła (przypominające anioły zesłane przez Boga) stały się chrześcijańskim symbolem „boskich tajemnic” .

C) „Sfinks”

Znacznie mniej przerażający niż ich trzy homofony, „kot sfinks” (czasami pisany jako „ sfinks” ) to kot , który zaskakująco nie ma sierści w wyniku naturalnej ewolucji genetycznej .

Znany również jako „nagi kot”, sfinks jest znacznie bardziej czuły niż inne typy na czatach.

Ze względu na brak sierści sfinks szuka ciepłego otoczenia. Ponadto brak sierści oznacza, że ​​do przeżycia potrzebuje więcej kalorii, co oznacza, że ​​zjada dwa razy więcej pokarmu niż normalny kot . Bardzo kocha ludzi i inne zwierzęta, nawet psy (co czasami może mieć ogromne konsekwencje).

Trzy sfinksy nie posiadające niestety ani ciała lwa, ani głowy faraona.