Chcesz dowiedzieć się więcej o Kleopatrze, ostatnim z egipskich faraonów? Zrozumieć jej związek z Cezarem, a następnie z Markiem Antoniuszem? Zrozumieć polityczne powody, które doprowadziły do jej tragicznego samobójstwa?
Zanim przejdziemy do opowieści, być może zechcesz przyjrzeć się naszej kolekcji pierścieni egipskich.
Kliknij poniższy obraz, aby przejść do kolekcji.
Dobrze trafiłeś: przygotowaliśmy biografię najsłynniejszej egipskiej królowej: Kleopatry.
Urodzona w 69 r. p.n.e. Kleopatra VII Filopator jest ostatnim faraonem Egiptu. Po przejęciu władzy w Egipcie z pomocą Juliusza Cezara, Kleopatra była jego kochanką, dopóki nie został zamordowany w 44 r. p.n.e. Później poślubiła jednego z generałów Cezara, Marka Antoniusza.
W tym artykule wspólnie zobaczymy:
- Kontekst historyczny Egiptu w momencie narodzin Kleopatry
- Przejęcie władzy przez Kleopatrę przy pomocy Juliusza Cezara
- Podboje prowadzone przez Kleopatrę i Marka Antoniusza
- Śmierć Kleopatry po zwycięstwie rzymskiego generała Oktawiana nad Markiem Antoniuszem
Po przeczytaniu tego artykułu dowiesz się wszystkiego o egipskim władcy, który stał się inspiracją dla wielu obrazów, powieści, sztuk teatralnych i filmów.
Zacznijmy bez zbędnych ceregieli!
1) Młodość Kleopatry
Kiedy mówimy o „Kleopatrze”, tradycyjnie mówimy o Kleopatrze VII Filopatorze. Rzeczywiście, intrygi, w których brała udział u boku Cezara i Marka Antoniusza, zapewniły jej o wiele bardziej eksponowane miejsce niż sześciu innym Kleopatrom w historii Egiptu.
A) Kontekst historyczny (69 p.n.e.)
Kleopatra należy do 31. dynastii faraonów: „dynastii Ptolemeuszów” (lub „Lagidów”). Ta dynastia Ptolemeuszów jest dynastią hellenistyczną (tj. starożytną dynastią grecką), która rozpoczęła się od przejęcia władzy przez Ptolemeusza I nad Egiptem. Ptolemeusz jest byłym generałem Aleksandra Wielkiego, który zachował kontrolę nad Egiptem po śmierci Aleksandra w 323 r. p.n.e.
Urodzona w 69 r . p.n.e. Kleopatra VII Filopator była jedną z córek faraona Ptolemeusza XII . Obecnie przyjmuje się, że matka Kleopatry była egipską kurtyzaną (a nie grecką kurtyzaną, jak głosiła tradycja Ptolemeuszów). Tezę tę potwierdza przydomek Kleopatry „Filopator”, co oznacza „ta, która kocha swój lud”.
Imię to może pochodzić z faktu, że jest ona spokrewniona z narodem egipskim poprzez swoją matkę, która była Egipcjanką (w przeciwieństwie do pozostałych członków jej rodziny, którzy mają greckie korzenie, gdyż jej przodkiem był generał Ptolemeusz I Soter ).
Mapa przedstawiająca rozmieszczenie imperium Aleksandra Wielkiego w chwili jego śmierci w 323 r. p.n.e. Jak widać, to przodek Kleopatry Ptolemeusz I odzyskał Egipt.
B) Berenika IV
Młodość Kleopatry była pełna wydarzeń.
W 58 r. p.n.e. , gdy Kleopatra miała zaledwie 10 lat, jedyna prawowita córka Ptolemeusza XII , Berenika IV , obala tego ostatniego . Berenika IV obwinia Ptolemeusza XII o serię złych decyzji, które doprowadziły do zadłużenia państwa egipskiego, korupcji urzędników państwowych i utraty Cypru (oraz części Syrii, które wcześniej należały do Egiptu, zanim zostały przejęte przez Cesarstwo Rzymskie).
Początkowo Ptolemeuszowi XII nie udało się przekonać armii rzymskiej, aby pomogła mu odzyskać władzę. Jednak za pośrednictwem rzymskiego polityka Pompejusza, Ptolemeusz XII skorumpował rzymskiego namiestnika Syrii, Gabiniusza, który najechał Egipt w 55 r. p.n.e. Rzymskie legiony Gabiniusza położyły kres panowaniu Bereniki IV i przywróciły Ptolemeusza XII na tron Egiptu.
Faraon ponownie, Ptolemeusz XII rozpocznie silne represje wobec swoich politycznych wrogów . Natychmiast każe stracić Berenice IV i przeprowadza kilka masakr zwolenników swojej córki.
W związku z tym Ptolemeusz XII nie miał już prawowitych dzieci (z Greczynką) i to jego nieślubne dzieci (jak Kleopatra VII) miały objąć władzę po jego śmierci.
C) Koronacja Kleopatry
W 51 r. p.n.e., po śmierci ojca, siedemnastoletnia Kleopatra musi podzielić się władzą ze swoim bratem i mężem , Ptolemeuszem XIII (w wieku jedenastu lat).
Kleopatra mówi wieloma językami (łaciną, greką, egipskim i sześcioma innymi językami orientalnymi). W rzeczywistości Kleopatra jest jedną z niewielu osób w swojej rodzinie, która mówi po egipsku. Rzeczywiście, chociaż może się to wydawać zaskakujące (dla dynastii panującej w Egipcie), jej rodzina mówi tylko po grecku i rzymsku. Kleopatra jest również bardzo kulturalną kobietą dzięki fortunie swojej rodziny, która posiada wiele książek i pergaminów.
Choć uchodzi za osobę o wielkiej urodzie, nie dogaduje się najlepiej ze swoim młodszym bratem.
W 53 r. p.n.e. Kleopatra musiała uciekać do Syrii, gdyż obawiała się, że jej brat i mąż Ptolemeusz XIII, pod wodzą swoich doradców, doprowadzą do jej zamordowania.
2) Kleopatra i Cezar
A) Zabójstwo Pompejusza
W -53 r. kończy się Pierwszy Triumwirat (składający się z Cezara, Pompejusza i Krassusa), który dzielił władzę w Rzymie. Rzeczywiście, śmierć Krassusa podczas bitwy pod Karrami w Azji wywołała coraz bardziej intensywne napięcia między Pompejuszem a Cezarem, które przybiorą formę wojny domowej.
W czerwcu roku -48 Juliusz Cezar położył kres wojnie domowej, pokonując armie Pompejusza w bitwie pod Farsalos w Grecji. Cezar otrzymał wówczas tytuł „imperatora” od Senatu Rzymskiego.
Pompejusz próbuje schronić się w Egipcie w Aleksandrii u Ptolemeusza XIII, którego był opiekunem i nauczycielem. Niemniej jednak doradcy Ptolemeusza XIII sugerują temu drugiemu, aby dokonał zamachu na Pompejusza, aby zyskać względy Cezara.
Cezar jest ostatnim żyjącym członkiem Pierwszego Triumwiratu, nieformalnego sojuszu założonego w 60 r. p.n.e., który ustanowił podział władzy Republiki Rzymskiej między trzech mężczyzn (Cezara, Pompejusza i Krassusa). Tak więc w 48 r. p.n.e. Cezar starał się tworzyć nowe sojusze, aby utrzymać pozycję siły przed rzymskim Senatem.
Kiedy Cezar przybywa do Egiptu i dowiaduje się o śmierci Pompejusza, wpada we wściekłość. Cezar jest jednak zainteresowany Egiptem, ponieważ odgrywa on strategiczną rolę w zaopatrywaniu Rzymu w pszenicę . Cezar widzi zatem w kontroli Egiptu środek nacisku na Senat Rzymski, który umożliwiłby zagłodzenie Rzymu, jeśli zajdzie taka potrzeba.
B) Ustanowienie Kleopatry jako jedynej władczyni Egiptu (48 p.n.e.)
Aby przejąć kontrolę nad Egiptem, Cezar próbuje pogodzić Kleopatrę i Ptolemeusza XIII, wzywając ich do Aleksandrii. Ptolemeusz XII uniemożliwił jednak Kleopatrze dotarcie do Cezara, wystawiając straże przy wszystkich wejściach do pałacu Cezara. W ten sposób Ptolemeusz XIII miał nadzieję na swobodne negocjacje z Cezarem, aby uzyskać warunki, które byłyby dla niego korzystne kosztem Kleopatry.
Aby dotrzeć do Cezara, Kleopatra będzie musiała oszukać brata . Zwinie się w dywan, a następnie zmusi niewolników, aby przynieśli ten dywan jako prezent dla Cezara. Ptolemeusz XIII traci w ten sposób wyłączność negocjacji z Cezarem.
Cezar prosi małżonków o pojednanie i uszanowanie współrządów, których pragnął ich ojciec Ptolemeusz XII. Ptolemeusz XIII odrzucił życzenia Cezara i postanowił oblegać Aleksandrię w celu zabicia Cezara i Kleopatry w listopadzie 48 r. p.n.e. To właśnie w tym okresie oblężenia Juliusz Cezar i Kleopatra (młodsza od Cezara o 30 lat) zostali kochankami.
15 stycznia 47 r. p.n.e. Ptolemeusz XIII został znaleziony utopiony w Nilu. Oblężenie Aleksandrii dobiegło końca. Obecnie przyjmuje się, że został zamordowany przez siły Cezara (naturalne utonięcie nie jest bardzo prawdopodobną sytuacją podczas oblężenia miasta!).
Pełen wiary w Kleopatrę Cezar daje jej absolutną władzę nad Egiptem , jednocześnie prosząc ją o poślubienie innego ze swoich braci, Ptolemeusza XIV, aby zachować pozory przed ludem egipskim. W przeciwieństwie do jej poprzedniego małżeństwa, Kleopatra jest teraz jedyną osobą, która sprawuje prawdziwą władzę. Pod koniec 47 r. p.n.e. Kleopatra i Cezar mieli syna, Ptolemeusza XV (znanego również jako „Cezarion”).
Związek Kleopatry i Cezara jest szczególnie dobrze znany dzięki szóstemu tomowi przygód Asteriksa, wydanemu w 1968 roku: „Asterix i Kleopatra” (który został wydany ponownie w 2002 roku w formie francuskiego filmu: „Asterix i Obelix: Misja Kleopatra”).
W 46 r. p.n.e. Cezar pokonał ostatnich zwolenników Pompejusza. Dzięki temu mógł swobodnie powrócić do Rzymu w towarzystwie Kleopatry.
Namiętność łącząca Cezara i Kleopatrę będzie trwała aż do tragicznego zabójstwa Cezara przez zwolenników Republiki w roku -44 (którym zarzucają chęć zostania tyranem).
Zobacz naszą kolekcję egipskiej biżuterii, klikając na poniższy obrazek.
3) Kleopatra i Marek Antoniusz
A) Powód obecności Marka Antoniusza na Wschodzie (39 p.n.e.)
Po śmierci Cezara wybuchnie nowa wojna domowa. W tej wojnie zabójcy Cezara (w szczególności rzymski generał Cassius i Brutus, adoptowany syn Cezara) staną naprzeciwko byłych zwolenników Cezara, którzy będą chcieli zemsty .
Byli zwolennicy Cezara, Gajusz Oktawian (bratanek Cezara), Marek Antoniusz (jeden z generałów Cezara) i Lepidus (inny generał Cezara) ścigają Brutusa i Kasjusza aż do Wschodniej Macedonii.
Tymczasem Kleopatra wykorzystuje zamieszanie, jakie panuje w tym rejonie, aby odnowić swoje marzenia o „Wielkim Egipcie” . Zdobywa Cypr (zaanektowany przez Rzymian za panowania jej ojca). Ponadto, obawiając się, że jej mąż i młodszy brat Ptolemeusz XIV będą walczyć o przejęcie części władzy, Kleopatra kazała go zamordować w -44.
W roku -42 Kleopatra wysyła wojska egipskie, a siły rzymskie pozostają w Egipcie, aby dołączyć do sił dawnych stronników Cezara we wschodniej Macedonii.
We wschodniej Macedonii, po dwóch bitwach pod Filippi , Kasjusz następnie Brutus popełnia samobójstwo po swoich klęskach militarnych w czasie tych dwóch bitew. Zwycięzcy, Oktawian, Marek Antoniusz i Lepidus tworzą „Drugi Triumwirat”.
Po „Pakcie Misenum” (mieście na południu Półwyspu Apenińskiego) Oktawian, Marek Antoniusz i Lepidus dzielą suwerenność ziem Republiki Rzymskiej. Marek Antoniusz dziedziczy Wschód (patrz mapa poniżej). Marek Antoniusz przejmuje następnie stare plany Cezara dotyczące podboju wschodniego i przygotowuje się do inwazji na Partię.
Podział Republiki Rzymskiej między Oktawiana, Marka Antoniusza i Lepidusa w 39 r. p.n.e.
Ponieważ siły Partów są liczne i dobrze wyszkolone, Marek Antoniusz szuka sojuszników w regionie. W 41 r. p.n.e. wezwał przywódców Królestw Klienta (tj. ziem pod protektoratem rzymskim, w tym Egiptu Kleopatry).
Wiedząc o miłości Marka Antoniusza do wielkich uczt, Kleopatra przedstawia się Markowi Antoniuszowi na pokładzie bogato złoconego statku. Jej załoga jest przebrana za nimfy (pomniejsze greckie bóstwa żeńskie), nereidy (nimfy mórz) i driady (nimfy lasów).
Po wojskowym spotkaniu zorganizowanym przez Marka Antoniusza, Kleopatra zaprasza go na wspaniały bankiet na pokładzie jego statku. To tutaj rozpoczyna się związek między królową Egiptu a Markiem Antoniuszem, który potrwa 10 lat (w porównaniu do 4 lat między Kleopatrą a Cezarem).
B) Podbój Kleopatry
Zimą -40 Wschód został zaatakowany przez Partów, którzy wyrwali Syrię i Cylicję Markowi Antoniuszowi. Ten ostatni planuje wówczas ogromną kontrofensywę.
Niestety latem -40 roku Marek Antoniusz musiał wrócić do Rzymu, aby uniknąć nowej wojny domowej. Jego zwolennicy i zwolennicy Oktawiana kłócą się w Senacie. Spotkanie Marka Antoniusza i Oktawiana w Rzymie skutkuje paktem zwanym „Paktem Pokoju Brundus” (zapisującym małżeństwo Marka Antoniusza z siostrą Oktawiana, Oktawią).
Marek Antoniusz pozostanie z Oktawią przez trzy lata (aż stosunki między Markiem Antoniuszem a Oktawianem ulegną pogorszeniu). Zimą roku -37 Marek Antoniusz wraca do Kleopatry w Aleksandrii.
Od -37 do -36 Kleopatra i Marek Antoniusz łączą siły, aby zaatakować Partów . Ten atak jest jednak gorzką porażką. Ta porażka jest spowodowana niezwykle surową zimą, która uniemożliwia żołnierzom Marka Antoniusza manewrowanie w górach terytorium Partów.
W -36 Oktawian wysyła Oktawię i dwie córki Marka Antoniusza, aby dołączyły do niego w Egipcie . Jednak nie okazując woli pojednania z Oktawianem, Marek Antoniusz prosi żonę, aby wróciła do Italii, zanim dotrze do Aleksandrii, gdzie Marek Antoniusz przebywa z Kleopatrą.
W -36 Triumwirat zostaje rozwiązany . Rzeczywiście, Lepidus i Oktawian walczyli o Sycylię ( wcześniej przejętą przez Sekstusa Pompejusza, ostatniego syna Pompejusza). Lepidus i Oktawian obaj rościli sobie prawa do Sycylii. Nie mogąc dojść do porozumienia, przygotowywano bitwę. Jednak tuż przed wybuchem bitwy Oktawian przekonał armie Lepidusa, aby do niego dołączyły. Lepidus zostaje zesłany do swojej willi na górze Circe we Włoszech, gdzie spędzi ostatnie 23 lata swojego życia pod ścisłym nadzorem.
W -35 roku Marek Antoniusz i Kleopatra prowadzą nową wyprawę do Partów . Wyprawa ta odbywa się przy bardziej sprzyjającej pogodzie dla rzymskich i egipskich wojsk. W ten sposób Marek Antoniusz i Kleopatra odbijają Syrię z rąk Partów i uzyskują wierność Armenii i Medei.
Aby uczcić to zwycięstwo, Marek Antoniusz zorganizował triumf na ulicach Aleksandrii. Ponieważ triumfy rzymskie zazwyczaj odbywają się w Rzymie, Oktawian jest wściekły z powodu wyboru tego miejsca triumfu. Co gorsza dla Oktawiana, Marek Antoniusz poślubia Kleopatrę w tym samym roku (podczas gdy jest jeszcze mężem siostry Oktawiana, Oktawii).
W -32 roku Oktawian organizuje w Rzymie masową publiczną deprecjację Marka Antoniusza . Oktawian nadal boi się Marka Antoniusza, który jest nadal bardzo popularny w Senacie. Ta kampania deprecjacji jest szczególnie wymierzona w Kleopatrę. Ta ostatnia jest przedstawiana jako „obca królowa zniewalająca Marka Antoniusza, wielkiego człowieka, który stał się niewolnikiem zepsutej i nierzymskiej moralności”.
W tym momencie konflikt między Markiem Antoniuszem a Oktawianem wydaje się nieunikniony. Oktawian, a także Marek Antoniusz i Kleopatra podnoszą armie.
C) Bitwa pod Akcjum
2 września 31 r. p.n.e. Marek Antoniusz i Kleopatra stoczyli bitwę morską i lądową z Oktawianem w Grecji , pod Akcjum .
Marek Antoniusz i Kleopatra posiadali 300 rzymskich i 200 egipskich statków . Mają też ważny atut: obecność admirała Agryppy, eksperta w bitwach morskich.
Oktawian miał tylko 400 rzymskich statków .
Na lądzie Marek Antoniusz i Oktawian mieli po 120 000 żołnierzy piechoty i 12 000 jeźdźców każdy . Oktawian jest więc nieco słabszy ze względu na mniejszą flotę.
Bitwa zaczyna się najpierw na morzu. Na początku Kleopatra i Marek Antoniusz mają przewagę dzięki strategiom ataku i obrony wymyślonym przez admirała Agryppę. Niestety dla Marka Antoniusza, Kleopatra myśli (niesłusznie), że bitwa jest przegrana. Uciekła więc ze swoimi egipskimi statkami do Egiptu.
Bardzo zaniepokojony ucieczką kochanki w bitwie, którą uważał za wygraną, Marek Antoniusz opuszcza bitwę, aby wrócić do Egiptu . Ta podwójna ucieczka całkowicie pozbawia załogi statków Marka Antoniusza motywacji. Oktawian niszczy niemal wszystkie statki Marka Antoniusza. To on wygrywa bitwę na morzu.
Na lądzie wojska Marka Antoniusza czują się porzucone i zdradzone. Oficerowie na lądzie szybko zgadzają się dołączyć do Oktawiana, gdy jego wysłannicy przybywają, aby ich znaleźć.
Powyżej: „Bitwa pod Akcjum” namalowana w 1672 r. przez Lorenzo A. Castro. Na tym obrazie możemy wyróżnić:
- Na środku, wysoko, znajduje się okręt flagowy Oktawiana, większy od wszystkich pozostałych.
- W dolnym środku; egipski statek (rozpoznawalny po galionie przedstawiającym egipskiego boga Horusa z głową sokoła). Statek ten tonie otoczony przez tonących żołnierzy. Przedstawia on porażkę Marka Antoniusza i Kleopatry.
- Lewy dolny róg: Kleopatra uciekająca przed bitwą pod Akcjum na małym statku.
4) Śmierć Kleopatry
Po porażce Marka Antoniusza i Kleopatry w bitwie pod Akcjum, para wróciła osobno do Egiptu.
1 sierpnia 1830 roku Marek Antoniusz przybył do Aleksandrii.
W mieście rozeszła się plotka, że Kleopatra miała popełnić samobójstwo (plotka, która okazała się nieprawdziwa). Uznając plotkę za prawdziwą, Marek Antoniusz poczuł się zdradzony przez wszystkich i popełnił samobójstwo w wieku 53 lat, rzucając się na miecz.
Przybywając do Aleksandrii przed Markiem Antoniuszem, Kleopatra szybko dowiaduje się o samobójstwie swojego kochanka. Jednak zanim zdążyła pomyśleć o odebraniu sobie życia, została umieszczona pod ścisłym nadzorem swoich byłych sojuszników w Aleksandrii, którzy przygotowywali się do dołączenia do obozu Oktawiana.
Jednak 12 sierpnia 30 r. p.n.e., pomimo nadzoru, Kleopatrze udaje się sprowadzić do siebie dwie jadowite kobry. Aby to zrobić, prosi swoje dwie najwierniejsze sługi, Iras i Charmion, aby ukryły węże w koszyku z owocami. Wszystkie trzy zamykają się w pokoju Kleopatry i pozwalają się ukąsić kobrom .
„Śmierć Kleopatry” (1874) Jeana André Rixensa
Kiedy agenci Oktawiana przybywają do pokoju Kleopatry, odkrywają, że jest ona zupełnie bezwładna.
Ponieważ Oktawian podjął decyzję o aneksji Egiptu (który później nie uzyskał niepodległości), Kleopatrę uważa się za ostatniego faraona Egiptu.
Przybywszy tutaj, teraz, gdy znasz historię „Kleopatry”, być może chcesz mieć ponadczasowe wspomnienie! W tym względzie znajdziesz na naszej stronie naszyjnik ankh w kolorach starożytnego Egiptu.
Aby je odkryć, wystarczy kliknąć na obrazek poniżej!
5) Świat po Kleopatrze
Oktawian jest adoptowanym synem Cezara (został adoptowany przez Cezara w testamencie). Wykorzystawszy to wyróżnienie, aby wysunąć się na scenę polityczną (co bardzo mu pomogło), wie, że istnieje niebezpieczeństwo w pozostawieniu synów Kleopatry przy życiu. Rzeczywiście, ich status „synów znakomitych ojców” może w przyszłości przysporzyć Rzymowi kłopotów.
Oktawian zatem podąża za radą swojego nauczyciela Ariusza Didyme, wskazując, że „dwóch Cezarów to o jednego za dużo”. W ten sposób zabija Cezariona (pierwszego syna Kleopatry i Cezara) i Marka Antoniusza Młodszego ( pierwszego syna Kleopatry i Marka Antoniusza). Oskarżony o zbytnie okrucieństwo wobec wrogów, Oktawian pozostawi przy życiu pozostałych synów i córki Kleopatry.
Egipt jest teraz pod wyłączną kontrolą Rzymu . Import towarów pszenicznych jest zatem zagwarantowany dla ludu rzymskiego. Tak więc po powrocie Oktawian jest czczony jako bohater za zakończenie wojny domowej.
Oktawian wykorzystuje tę popularność, aby zachować uprawnienia przyznane mu przez Senat w walce z Markiem Antoniuszem (w szczególności tytuł „imperatora”). Oktawian jednak uważa, aby pokazać ludziom, że jest protektorem i zwolennikiem Republiki Rzymskiej.
Oktawian nie chce zostać tyranem. Wie jednak, że osłabienie jego władzy nad Rzymem ponownie doprowadziłoby do gier politycznych, które mogłyby doprowadzić do nowej wojny domowej o dramatycznych konsekwencjach.
W tym celu daje ludziom możliwość wyboru urzędników, którzy głosują nad prawami. Jednak ta „demokracja” jest tylko fasadą (ponieważ Oktawian całkowicie przejął kontrolę nad Senatem). Rzeczywiście, jego uprawnienia jako imperatora pozwalają mu wzywać senatorów i decydować, czy ich odwołać, czy nie.
W -27 Oktawian zostaje nazwany „Augustem” przez Senat (od słowa „augur” oznaczającego „interpretator woli boga Jowisza”). Nowo mianowany August zostaje również „princeps” (oznaczającym „książę Senatu”). Dzięki wzmocnieniu uprawnień Augusta w Rzymie ustanawia się nowa forma rządów państwowych, zlokalizowana między Republiką a Cesarstwem: Księstwo.
August wprowadza wielkie reformy wojskowe, administracyjne i rolne . Aby zachować miłość ludu, skuwa wielkie i kosztowne dzieła w Rzymie. Upewnia się również, że granice rzymskie są skonsolidowane, kładzie kres polityce podbojów militarnych Rzymu, aby skoncentrować się na obronie młodego Księstwa Rzymskiego.
W roku -19, po śmierci Augusta , który nie miał bezpośredniego dziedzica, tron obejmuje jego zięć Tyberiusz, który zostanie pierwszym cesarzem rzymskim.
Egipska królowa
Teraz wiesz wszystko o historii Kleopatry. Rzeczywiście, widzieliśmy razem:
- Historia młodości Kleopatry
- Historia spotkania Kleopatry i Juliusza Cezara
- Historia spotkania Kleopatry i Marka Antoniusza
- Historia śmierci Kleopatry i wstąpienia na tron Oktawiana, który został „Augustem”