Horus (co w starożytnym Egipcie oznacza „wysoki” lub „odległy”) był niebiańskim bogiem z głową sokoła w mitologii egipskiej. Bóg „królewstwa faraonów” , „pokoju po wojnie” i polowań, Horus był trzecim boskim faraonem Ziemi w mitologii egipskiej (po swoim ojcu Ozyrysie i wujku Setie).

Przez większość czasu Horus był przedstawiany jako sokół lub człowiek z głową sokoła w koronie Pschent (czerwono-biała korona faraonów). W pomnikach starożytnego Egiptu często możemy go spotkać także z dyskiem słonecznym na głowie (dyskiem Atona otoczonym przez kobrę królewską Uræus).

To drugie pojawienie się to forma „ Horusa, starożytnego ” Horusa: Horusa, który nie jest trzecim faraonem Egiptu, ale jest stwórcą świata i wszystkich form życia. Że tak powiem, ten Horus, starożytny, jest poprzednikiem boga Słońca Amona-Ra, który zajął miejsce „Horusa, starożytnego” w micie o stworzeniu ludzkiego świata w mitach egipskich.

Naszyjnik nawiązujący do bardzo starożytnego bóstwa

Horus Egipskie imię brzmiało „Hor”, „Heru” lub „Har” (choć znamy go dzisiaj pod greckim imieniem Horus). Rzeczywiście, w starożytnej Grecji Horus był bardzo popularnym bogiem (szczególnie ze względu na głowę jastrzębia, oznaczającą greckich bogów!). W niektórych okresach w kilku miastach starożytnej Grecji Horus zastąpił nawet greckiego bóstwa Słońca, Apolla.

Horus jest bardzo starym bogiem Egiptu : był znany już w czasach predynastycznych (epoki Egiptu przed pojawieniem się faraonów). Był bogiem powiązanym z rodziną królewską, chroniącym monarchów, którego ośrodkiem kultu było Hieracómpolis.

Od czasów egipskiego Starego Państwa faraon był uważany za manifestację Horusa na Ziemi (chociaż po jego śmierci faraon stał się częścią boga stwórcy Ra, którego przeznaczeniem było rządzić z nim).

W okresie Nowego Państwa Horus związał się z bogiem Ra, jako nowy bóg „Ra-Horus” (lub „Ra-Horakhty”). Horus jest także członkiem triady Ozyrysa (wraz ze swoim ojcem, bogiem Ozyrysem i matką, boginią Izydą).